Canaima

Een van de hoogtepunten van Venezuela is Canaima en dan met name Angel Falls (Salto Angel), de hoogste waterval ter wereld! Vanaf Ciudad Bolivar zijn we er met een klein vliegtuigje naartoe gevlogen. Onderweg konden we al een blik werpen op de prachtige natuur waar we 3 dagen zouden gaan verblijven. Het gebied bestaat uit vele tafelbergen en watervallen en is spectaculair om te zien. Als je tussen de tafelbergen doorvliegt kun je niet anders dan onder de indruk zijn.
In Canaima hadden we nette kamers met airco en koude douches, maar dat was prima omdat het er warm genoeg was. Met een klein stukje lopen waren we bij de lagune waar veel watervallen op uit kwamen. Wat was dat mooi om te zien! Met veel kracht stort het water zich naar beneden en dan was het nog niet eens regenseizoen, de watervallen waren nog niet op hun krachtigst!
Met een bootje voeren we hier langsaf om ze nog beter te kunnen bekijken. Bij een waterval kon je er zelfs achterdoor lopen en de kracht eigenhandig meemaken, zo indrukwekkend!

De volgende dag gingen we met kano's met motoren de rivier stroomopwaarts om Salto Angel te kunnen bekijken. Omdat het water laag stond moesten we regelmatig uit de boot om deze de rotsblokken over te kunnen trekken. Natuurlijk ging het bij mijn eerste poging meteen mis, ik werd onderuit getrokken en kon nog maar net de boot in komen. Het leek de bootmannen verstandiger dat ik dat maar niet meer probeerde! Maar ik had graag nog meer geholpen, ik moet dat toch ook gewoon kunnen? De dikke blauwe plek op mijn knie was het met de bootmannen eens...
De tocht stroomopwaarts duurde 6 uur maar het was de moeite waard (ook al had ik er weinig moeite mee). Bij aankomst konden we meteen doorlopen naar de waterval. Een tocht van 1,5 uur bergopwaarts en het laatste half uur bijna recht omhoog over rotsblokken en boomstammen. Heel zwaar, maar ook weer de moeite waard (en nu had ik er wel veel moeite mee!). De waterval is 979 meter hoog en heeft een vrije val van 807 meter. Het is maar goed ook dat hij onderaan wat gebroken werd anders was het onmogelijk om er onder te kunnen zwemmen!

De tocht terug ging gelukkig wat sneller (dank je zwaartekracht), maar dat moest dan ook, want het begon donker te worden. Gelukkig waren we al gewaarschuwd en hadden we zaklampen meegenomen. De natuurgeluiden werden steeds sterker en gaf een eng maar wel spannend gevoel, alsof je er eigenlijk niet hoorde te zijn, maar nu stiekem meekeek in het nachtleven van het oerwoud.

We bleven daar slapen en omdat Angel Falls wel een echte toeristische attractie is waren daar nog meer mensen. Om niet overal huisjes te hoeven bouwen en het allemaal behapbaar te maken hadden ze in een grote open ruimte zo'n 50 hangmatten gehangen. Heel apart om een nacht in zo'n hangmat door te brengen, zeker met al die oerwoudgeluiden om je heen (en het gekucht, geproest en gesnurk), en toen kwam er ook nog eens een heuse moesson overheen. De regen kletterde hard op het dak, maar daardoor hoorde je tenminste het gesnurk niet meer!

De volgende dag om 6.00 weer wakker om na het ontbijt weer terug te varen naar Canaima. Omdat het zo hard had geregend was het waterpeil 1 meter gestegen en nu vlogen we over het water! In plaats van in 6 uur de tocht te maken, waren we nu in 2 uur terug! Wat een verschil...
En wat een prachtige plaats. Met recht een toeristenattractie!