Merida - 'ontspanning'
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
18 November 2012 | Venezuela, Mérida
Zoals gisteren al even kort gemeld, ik ben wezen parapenten en OMG wat was dat fantastisch! Met 4 van ons uit de groep, 2 Venezolanen en 2 Peruanen dubbelsprongen gemaakt! Eerst klommen we met een jeep een steile berg op om zo'n 900 meter boven het dal uit te komen. Omdat er 8 toeristen gingen springen en er maar 3 instructeurs beschikbaar waren duurde het even voor ik aan de beurt was. Degene voor mij landden steeds weer op de plek waar ze opstegen, een klein weitje bovenop de berg. Door de thermiek te gebruiken konden ze steeds weer terug omhoog komen. Ik was echter een van de laatsten en dus zou ik in het dal landden. Ik kreeg kort de instructies te gaan rennen en als de grond wegviel dan kon ik de zitzak onder mijn billen trekken en gaan zitten. Dat gevoel wat je krijgt als je loskomt en zweeft is onbeschrijfelijk. Het is euforisch, het is alsof er niks mooiers is dan vliegen! Lopen? Nee hoor, laat mij maar in de lucht zweven! Ondertussen begon de zon al wat te zakken dus ik had een prachtig uitzicht op de zonsondergang. De gieren waren weer terug van hun dag jagen en gebruikten dezelfde thermiek om weer op hoogte te komen. Condors zijn helaas uitgestorven in Venezuela. Om op dezelfde hoogte te zijn als de gieren is geweldig! Ze vliegen met je mee, nieuwsgierig naar die rare vogel in hun midden. Alweer veel te snel stond ik op de grond, mijn glimlach niet van mijn gezicht te meppen! Dit zou ik elke dag kunnen...
's Avonds met een groot deel van de groep een club opgezocht en lekker gedanst. Op tijd weer weggegaan, want om half 9 moest ik alweer klaar staan voor het Canyoning.
Dit was een heel stuk minder relaxed dan het parapenten. In gympies en niets meer dan mijn bikini en een t-shirt moesten we eerst een steile, modderige helling in het woud afdalen. Gebruik makend van takken, lianen, rotsen en mijn billen ben ik langzaam afgedaald. Een keer goed onderuit gegaan, dus een flinke blauwe plek op mijn heup. Na een half uur eindelijk beneden en toen begon het pas. Wetsuit aangetrokken (te klein) en het koude bergwater in. Glibberend en glijdend de stroom doorgetrokken. Na een tijdje kwamen we bij de eerste waterval aan waar we vanaf zouden abseilen. Deze was maar 8 meter hoog, maar je ging hier wel vol het neerstortende water in. 'relax, you can breath inside the waterfall' zei onze gids. Ja natuurlijk gaat dat als je honderden liters water over je heen gestort krijgt! Maar inderdaad, na een korte tijd kon ik weer ademen en stond ik beneden. Wel was ik mijn lens kwijt, maar Arjan vond die vastgeplakt aan mijn wang.. Ik weet echt niet hoe ik verder had gemoeten met het zicht van 1 oog en min 6 in de andere!
Het was er echt prachtig! Ongerept, midden in de jungle met Blue Morpho's overal waar je keek (wat ik gelukkig ook weer kon). De 2e waterval was zo'n 15 meter hoog, maar hier kon je er ook voor kiezen naast het water af te dalen. Dat dan maar gedaan. De 3e was 30 meter en hier ging je ook naast het water naar beneden. Beneden aangekomen moesten we steeds op de gids wachten en op zich is dat niet erg, maar de 3e kwam uit in diep water met steile hellingen rondom, waar geen zon kwam en waar het water van de waterval onafgebroken in je gezicht spetterde. Heel koud dus!
Mijn wetsuit had er ondertussen voor gezorgd dat mijn benen geen doorbloeding kregen en er waren steentjes in mijn schoenen gekomen. Ik liep als een Michelinmannetje en moest overal zittend vanaf omdat ik gewoon geen grote stappen meer kon zetten... Hoort bij het avontuur zullen we maar zeggen!
Al met al was het onvergetelijk, vooral het abseilen en de natuur, maar ik ben wel even klaar met dit soort dingen. Ik ga liever elke dag parapenten :-).
De komende week zitten we in de Llanos waar ik hoop dat er wat meer wildlife te zien zal zijn. Ik hoop op de capibari (grote cavia), piranhas (zij in het water en ik niet) en de rivierdolfijn.
's Avonds met een groot deel van de groep een club opgezocht en lekker gedanst. Op tijd weer weggegaan, want om half 9 moest ik alweer klaar staan voor het Canyoning.
Dit was een heel stuk minder relaxed dan het parapenten. In gympies en niets meer dan mijn bikini en een t-shirt moesten we eerst een steile, modderige helling in het woud afdalen. Gebruik makend van takken, lianen, rotsen en mijn billen ben ik langzaam afgedaald. Een keer goed onderuit gegaan, dus een flinke blauwe plek op mijn heup. Na een half uur eindelijk beneden en toen begon het pas. Wetsuit aangetrokken (te klein) en het koude bergwater in. Glibberend en glijdend de stroom doorgetrokken. Na een tijdje kwamen we bij de eerste waterval aan waar we vanaf zouden abseilen. Deze was maar 8 meter hoog, maar je ging hier wel vol het neerstortende water in. 'relax, you can breath inside the waterfall' zei onze gids. Ja natuurlijk gaat dat als je honderden liters water over je heen gestort krijgt! Maar inderdaad, na een korte tijd kon ik weer ademen en stond ik beneden. Wel was ik mijn lens kwijt, maar Arjan vond die vastgeplakt aan mijn wang.. Ik weet echt niet hoe ik verder had gemoeten met het zicht van 1 oog en min 6 in de andere!
Het was er echt prachtig! Ongerept, midden in de jungle met Blue Morpho's overal waar je keek (wat ik gelukkig ook weer kon). De 2e waterval was zo'n 15 meter hoog, maar hier kon je er ook voor kiezen naast het water af te dalen. Dat dan maar gedaan. De 3e was 30 meter en hier ging je ook naast het water naar beneden. Beneden aangekomen moesten we steeds op de gids wachten en op zich is dat niet erg, maar de 3e kwam uit in diep water met steile hellingen rondom, waar geen zon kwam en waar het water van de waterval onafgebroken in je gezicht spetterde. Heel koud dus!
Mijn wetsuit had er ondertussen voor gezorgd dat mijn benen geen doorbloeding kregen en er waren steentjes in mijn schoenen gekomen. Ik liep als een Michelinmannetje en moest overal zittend vanaf omdat ik gewoon geen grote stappen meer kon zetten... Hoort bij het avontuur zullen we maar zeggen!
Al met al was het onvergetelijk, vooral het abseilen en de natuur, maar ik ben wel even klaar met dit soort dingen. Ik ga liever elke dag parapenten :-).
De komende week zitten we in de Llanos waar ik hoop dat er wat meer wildlife te zien zal zijn. Ik hoop op de capibari (grote cavia), piranhas (zij in het water en ik niet) en de rivierdolfijn.
-
19 November 2012 - 00:09
Hanne Lies:
Hier zijn liedjes over geschreven: .... zo vrij als een vogel hier hoog in de lucht.... en spetter pieter pater, lekker in het water.... Volgens mij was het puur genieten, hoog en droog maar ook nat en glad.... Was leuk even gechat te hebben! Tot vlug, liefs Hanne Lies -
19 November 2012 - 00:12
Ikke!!:
Wauw! Abseilen brrr, wat heb ik daar toch en hekel aan! Dapper van je hoor! Ik neem aan dat je 's avonds wel een gladde had verdiend..??? Heel veel plezier nog!! Xxx -
19 November 2012 - 00:13
Ikke!!:
Damn you autocorrect!! : gladde moet zijn glaasje.... -
21 November 2012 - 20:07
Mam:
Geen uitdaging is te hoog gegrepen voor je. Hoger dan tussen de vogels (vliegende, geen kippen) kan niet. Wat moet dat een vrij gevoel geven. Dat abseilen en van watervallen springen lijkt me minder, maar ja ik ben ook wel ietsje ouder dan jij, ben best jaloers dat je dit allemaal kunt meemaken maar tevens heel trots dat je het toch maar doet. Hebben ze je als michelinmannetje op de gevoelige plaat gezet? zie ik je weer in de trui met vest er over toen je 2 was en ook zo strak ingepakt zat dat je je arme als een vogelverschrikker uit moest steken, krom ging niet. Ocherm!!
Welke Arjan is er bij je daar ginds in Venezuela??? Is hij achter je aan gegaan bij het wegbrengen of toevallig een reisgenoot met die naam ;-).
XXX mam
-
21 November 2012 - 20:08
Mam:
Geen uitdaging is te hoog gegrepen voor je. Hoger dan tussen de vogels (vliegende, geen kippen) kan niet. Wat moet dat een vrij gevoel geven. Dat abseilen en van watervallen springen lijkt me minder, maar ja ik ben ook wel ietsje ouder dan jij, ben best jaloers dat je dit allemaal kunt meemaken maar tevens heel trots dat je het toch maar doet. Hebben ze je als michelinmannetje op de gevoelige plaat gezet? zie ik je weer in de trui met vest er over toen je 2 was en ook zo strak ingepakt zat dat je je arme als een vogelverschrikker uit moest steken, krom ging niet. Ocherm!!
Welke Arjan is er bij je daar ginds in Venezuela??? Is hij achter je aan gegaan bij het wegbrengen of toevallig een reisgenoot met die naam ;-).
XXX mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
