Orinocodelta

De Orinoco is een rivier in Venezuela, die ontspringt in de Sierra Parima (Hoogland van Guyana), vlak bij de grens met Brazilië. De rivier loopt daarna met een boog om het Guyanaschild heen, vormt gedurende bijna 400 kilometer de grens met Colombia, gaat vervolgens dwars door Venezuela naar het oosten en mondt ten slotte uit in de Atlantische Oceaan nabij Trinidad en Tobago. De monding is een enorme rivierdelta (41.000 km2) met moerassen en wouden. De rivier heeft een lengte van 2140 kilometer en is grotendeels bevaarbaar (grote zeeschepen kunnen Ciudad Bolívar bereiken, 435 kilometer uit de kust). In het regenseizoen kan de Orinoco 22 kilometer breed en 100 meter diep worden.

In de delta hebben we 1 nacht doorgebracht, veel te kort. Weer met een bootje op pad, maar nu maar een half uurtje om bij de Ecolodge te kunnen komen. Orinoco Eco Camp heeft mooi gebruik gemaakt van de beschikbare materialen zonder het woud aan te tasten, waardoor de hutjes niet opvallen vanaf de rivier en mooi opgaan in de natuur. Ze zijn wel minimaal ingericht, maar wat je eigenlijk nodig hebt en krijgt is een matras en een klamboe (oh en kaarsjes!).
Hiervandaan heb je mooie trips door de delta.
We zijn bij Warao Indianen op bezoek geweest die zelfgemaakte sieraden aan toeristen verkopen om naast de jacht nog wat extra inkomsten te hebben. De overheid wil ze weg hebben omdat de grond er barstens vol zit met olie, maar ze laten zich gelukkig niet verjagen, dat zou een ramp betekenen voor het hele gebied!
Tijdens het varen hebben we ara's en vele toekans gezien, de enige tropische vogels die nog op ons verlanglijstje stonden. Ook de Hoatzin was in grote getallen vertegenwoordigd. Deze lelijke, maar stiekem toch wel prachtige vogel, is een oervogel die nog klauwen aan de vleugels heeft om terug de boom in te kunnen klimmen als ze uit het nest vallen.

In deze delta komt ook de anaconda voor, maar die hebben we helaas niet gezien (hoewel sommige medereizigers me tegen zouden spreken).
's Avonds hebben we weer op piranha's gevist, maar nu niet veel gevangen (gelukkig, want lekker zijn ze toch niet). Het varen was nog best een heisa, want de vloed was aan het opkomen dus het water stroomde heel snel. Zelfs 100 km van de kust af kan het verschil in eb en vloed nog zeker 1 meter schelen!

's Morgens werden we gewekt door het geluid van de brulapen, maar die hebben we geen meer gezien. Ze zaten iets te ver weg, alhoewel je dat niet zou zeggen als je ze zou horen!
Ook weer een prachtige lokatie waar ik langer had willen blijven.